Perfekcjonizm to stawianie sobie wysokich standardów co do wykonania zadań,
Nadmierne przejmowanie się porażkami
Rozdźwięk między założonymi wymaganiami a realnymi osiągnięciami
Przyczyny – czynniki
psychologiczne
Modelowanie, system wzmocnić
Biologiczne
Geny
Środowiskowe
Perfekcjonizm to uzależnianie samooceny od pogoni za narzuconymi sobie standardami mimo negatywnych konsekwencji:
emocjonalnych (np. frustracja, wzrost lęku)
społecznych (np. niechęć do uzyskiwania wsparcia od innych)
fizycznych (np. rygorystyczna dieta, ćwiczenia)
poznawczych ( trudności w koncentracji, przyswajaniu wiedzy)
behawioralnych (np. prokastynacja)
Według Hewiit i Flett (1991) może być zorientowany na siebie, innych lub oczekiwania społeczne.
Perfekcjonizm można rozpatrywać jako konstrukt balansujący miedzy dwoma lub wieloma wymiarami jego adaptacyjnym, pozytwnym nasileniem i negatywnym, nieadaptacyjnym.
Pozytywne aspekty: automotywacja,
wysoka samoocena, satysfakcja z życia
oraz bezpiecznym stylem przywiązania
Negatywne aspekty: dychotomiczne myślenie,prokrastynacja, samokrytycyzm, mniejszej efektywności, rozumianej jako stosunek liczby popełnianych błędów do czasu poświęconego na wykonanie zadania.
Neurotyczny perfekcjonizm współwystępuje
z depresją, myślami samobójczymi, zaburzeniami lękowymi, osobowości.